Pfronten 2017
Servus,
Om de traditie van mij zusje op te volgen ga ik het ook maar eens proberen.
Maar het zal beslist niet zo zoet sappig zijn als de verhalen van haar.
Dag 1
We gaan vertrekken……. Het is 01:50u als ik wakker wordt en op mij wekker kijk, hmmm over 10 minuten gaat de wekker denk ik. Mooi nog even blijven liggen en toen op gestaan. De koffers had ik al gisteravond in de auto gepakt dus deze ergernis blijft me gespaard deze vroege morgen. ik hoef enkel nog de fietsen er op te zetten.
Terwijl de rest nog slaapt maak ik me klaar voor vertrek, even later wordt ook Bianca wakker.
Ik zet ondertussen de fietsen op de auto en pak de laatste dingen in de auto, en wat hoort mij oor, Jolie is wakker…….pfffff. Snel breng ik de auto en de zitjes in gereedheid. En ja hoor nu is ook Fréderique wakker. Snel leggen we beide in de auto, want als we eenmaal rijden dan slapen ze normaal gesproken snel weer in. Want dit was mede de hele opzet van zo vroeg in de morgen te vertrekken, zodat de kinderen een groot deel van de reis zouden slapen.
En wat denk je……………beide dames zijn klaar wakker, en roepen in koor de ze film willen kijken. Want we hebben voor de beide dames een DVD-scherm waarop ze hun eigen filmpje kunnen kijken.
En zo vertrekken we dus om 02:45u met twee film kijken meiden op de achterbank. Maar papa en mama zijn er van overtuigt dat ze nog voor dat we op de autobaan zijn ze weer in slaap gevallen zijn. NOU jammer dan………………………
Nadat we al bijna 1 uur op weg zijn besluiten wij dat we maar gewoon de schermen gaan uitzetten want anders slapen de beide dames helemaal niet meer. Onder licht protest gaan de schermen op zwart en na bijna nog eens een half uur vallen de laatste oogjes dicht inclusief die van Bianca.
Om half zeven gaan de eerste oogjes weer open en niet veel later besluit ik dan ook om te stoppen bij een wegrestaurant om te ontbijten. De beide dames vermaken zich in een speelhuisje en papa en mama genieten van hun kopje koffie. 
Na een uurtje gaat de reis weer verder en de DVD-schermen bewijzen hun dienst, het is stil op de achterbank. Het weer is mooi stralend blauwe lucht warm zonnetje. In middels passeer ik baustelle 72………pfffff. Ik realiseer me dat ik nog nooit naar Pfronten gereden ben zonder een baustelle, volgens mij zijn er zelfs sommige al 39 jaar……….toen hebben ze de paaltjes neer gezet en sinds dien is er niks meer gebeurd. Hahaha.
Als we nog een kleine 3 kwartier moeten rijden stop ik nog even om een beetje bij te tanken en de dames kunnen dan even lekker spelen in een leuk speeltuintje. En dat vinden de meiden een goed idee, met volle energie renen beide door het speeltuintje heen.
Het laatste stukje van de reis breekt aan, en even later rijden we Pfronten binnen, een weg die ik kan dromen.
Aangekomen bij ons vakantie adres worden we hartelijk ontvangen door de vrouw des huizes, we krijgen een uitgebreide rondleiding door het appartement, met ruime woonkamer, badkamer en twee grote slaapkamers alleen de keuken iets kleiner maar wie heeft nu een grote keuken nodig op vakantie. Ook krijgen we nog uitleg over de ” Do and Don’ts” vooral de Don’ts, hahaha
Na alles uitgepakt te hebben gaan we eerst even boodschappen doen, en ja hoor de hele reis hier na toe was Jolie zowat niet in slaap te krijgen en nu slaapt mevrouw…..grrrr. Na de supermarkt wil ik meteen even bij de käselade langsgaan om melk en de cadeautjes van tante Nic op te halen. Maar helaas deze hebben middag pauze tot 15u ??? Dan maar eerst naar huis. We rijden via de Kienbergstrasse naar ons huisje, bij de Lotter’s is alles donker en als we bij d’r Zeppel langs komen hangt er op een paal een rozenkrans met een foto van Nic met er onder ” nog 372 tage ” . Whoeaaaa
Thuis de koffers uitgepakt en kids hun middag slaapje. Dan met de fiets het dorp in, maar eerst stoppen we even bij de speeltuin aan de einde van onze straat, de twee vinden het prachtig. Dan even langs de Kässelade, en ja hoor de mevrouw herkent de twee kleine prinsesjes en vraagt of we de cadeautjes komen ophalen van tante. De twee snappen het niet echt maar als de goed gevulde tassen zien vragen ze nergens meer na en willen ze meteen aanvallen.
Buiten op de bank wordt al alles uitgepakt en bekeken vooral de snoepjes worden om luid gejuich ontvangen. Vandaar uit fietsen we even naar het kerkje om er een kaarsje aan te steken. Terug naar de Adler waar we in de biergarten gaan zitten om te eten. Om 19u is er nog een optocht met Trachten kleding en fanfare in aan loop naar de Viehscheid. Maar deze gaan we niet meer redden de kids zijn dood moe. En wij eigenlijk ook het was een lange dag.
Dag 2
We hebben heerlijk geslapen, wel liggen de twee koters bij ons in bed. Ze zijn een beetje ziek, griepje en veel snot dus.
We staan op en maken ons een lekker ontbijtje, waarna we ons aankleden en klaar maken om naar de Veihscheid te gaan kijken. Op de fiets richting de Adler waar we onze fietsen neer zetten. Het is een drukte van belang en de straat is bezaaid met stront, de rest van de pisvlekken staan langs de weg en houden massaal hun handy in de lucht als er een aantal koeien langs komen. Hierdoor is het haast onmogelijk dat de kinderen wat zien. Dus besluiten we maar om over de rommel markt te lopen en dan langs de verzamelplaats van de koeien. 
Naast een verzameling van Heidi’s en Peter’s lopen er ook veel Hollanders rond. En natuurlijk heeft Fréderique wat weg van tante Nic want ook zei staat in een koeieflat en even later zit die bij papa op de arm en horloge, de geschiedenis herhaald zich. Hahaha. We gaan terug naar ons huisje om dan met de auto richting Füssen te gaan. Het is een beetje bewolkt maar droog. Eerst tanken we nog in Oostenrijk en kopen in de supermarkt ernaast ons avond eten. In Füssen lopen wat rond en komen langs de ijssalon waar alle Italianen met een Rolex lopen. Deze konden ze zich permitteren nadat er 4 weken geleden steeds een moeder met zoon langs kwamen en er een vermogen uitgaven aan ijsjes. Er hangt dan ook een foto op van beide met “Grazie” er onder. Even als de Mc Donalds die met het voltallige personeel een wereld reis aan het maken waren als bedrijfs uitstapje. Whoeaaaa. Ja Nic je laat diepe sporen achter hier. We rijden uitsluitend nog even langs de Schlösser maar stappen er niet uit want Jolie slaapt. Terug thuis maak ik het eten klaar waarna we nog een rondje lopen. Daarna kinderen in bed en alweer is de dag om.
Dag 3
We worden wakker met de kleinste telg tussen ons in. Fréderique komt pas even naar 6 uur naar onze kamer. Buiten is het wat regenachtig en het is natuurlijk zondag, dan is er niet veel te doen. Dus besluiten we om naar Oberammagau of Garmisch Partenkirchen te gaan en dat via de Plansee. Dat is een mooie autorit zelfs als het wat regent. Dus na het ontbijt laden we de kinderen in de auto en vertrekken richting de Plansee. De snelweg naar de Fernpass staat weer eens vast, maar daar hebben wij gelukkig geen last van. We rijden rustig door Reutte heen, hier veranderd ook niks, na al die jaren nog altijd het zelfde met de zelfde winkels. We vervolgen ons toch omhoog de bergen in op naar Plansee. De regen wordt gelukkig minder en als we bij de Plansee aankomen druppelt het nog wat. Een aantal van Robin’s vrienden vliegen over de weg en willen ons verwelkomen, maar ik ben onverbiddelijk en plak ze een voor een tegen de voorruit aan. De ruiten wisser doet de rest. Of misschien pleegde ze massaal zelfmoord tegen mijn ruit omdat ze het niet konden verwerken dat hij volgend jaar misschien niet meer komt. Tja we zullen het nu nooit meer te weten komen. Whoeaaaa.
Stiekem hoopte we er op dat de twee koters in slaap zouden vallen, in ieder geval Jolie. Maar helaas zo als al eerder gezegd als je wilt dat ze slapen dan slapen ze niet en als je niet wilt dat ze slapen dan slapen ze.
We rijden langs schloss Linderhofen en komen aan de splitsing, links naar Oberammagau rechts naar Garmisch Partenkirchen. De weg naar Garmisch is gespertt
Í.v.m. Weg werkzaamheden dus wordt het Oberammagau. We parkeren de auto midden in het centrum, omdat het zondag is is er ook plek en hoef je geen geld te betalen.
Alleen Jolie is wat nukkig en onder een luid protest van “NEE……NEE” gaat mevrouw midden op straat op haar kont zitten. Ja en dan heb je haar nog niet zo snel weer op de been. En in haar Hansje pansje jas is het net een groot lieveheersbeestje. Tja en al snel is ze dan ook al een toeristisch attractie opzich…….hahaha. Nadat we een rondje gelopen hebben en ik mij zelf een sjieke hoed cadeau gedaan heb keren we terug naar de auto. Het is droog en het klaart ook al een beetje op. We besluiten om terug te rijden naar de Plansee om daar bij Hotel Forelle de traditie voort te zetten, het eten van een portie kaiserschmarn. Het water loopt me dan ook al in de mond. Dus snel naar de Plansee. De dames zitten vrolijk achter in de auto filmpje te kijken, dus dat gaat goed.
En ja hoor nog 3 bochten of te wel 5 min rijden voordat we bij Hotel Forelle zijn, en de ogen van Jolie vallen dicht. Dus dag traditie, dag Kaiserschmarn………grrr….
We besluiten om dan door te rijden naar de andere kant van de Plansee om daar dan een stukje te wandelen naar de Heitwangersee. Daar aangekomen bouw ik de fietskar op om hierin het slapende Jolietje te leggen. Maar zoals wel vaker bij Jolie gaat dit helemaal mis, mevrouw wordt wakker en wil niet in de kar zitten maar gedragen worden. We maken d’r héél duidelijk dat ze kan kiezen; lopen of zitten maar niet dragen. Nou naar een heel theater gaat ze dan eindelijk lopen. Pfffff. Aangekomen bij het bruggetje aan de Heitwangersee gaan we op een bankje zitten en genieten van het uitzicht. Dan ga ik met de dames naar de oever rand waar we steentjes in het water gaan gooien. Nou voor de twee dames is dit het hoogte punt van de dag. Beide kunnen er geen genoeg van krijgen.
Dan lopen we terug naar de auto en rijden we terug naar Pfronten nog voor we de berg af zijn liggen de twee prinsesjes te slapen dus besluit ik om via het Tannheimertall terug te rijden, kunnen ze tenminste iets langer slapen.
Thuis aangekomen warm ik het eten van gisteren nog even op, om aansluitend nog even met de dames naar het speeltuintje te lopen. En alweer gaat een geslaagde dag ten einde.
Dag 4
Vandaag is het mooi weer dus besluiten we om er met de fiets op uit te gaan. De twee meisjes liggen weer in ons bed, gelukkig niet de hele nacht. Ik rij even naar de käselade om wat melk, eieren en brood te halen. Met alleen eieren kom ik terug, de rest was er nog niet. Na het ontbijt zadel ik de fietsen op, we gaan naar Füssen, en vandaar uit misschien nog naar de Schlösser. Voor de zekerheid neem ik de tweede accu mee, want het is toch wel een tochtje en ik weet nog niet hoeveel ik verbruik met die twee in de fietskar er achter. We fietsen achter het dorp langs richting de Weissensee. De klim het dorp uit is al een redelijke beproeving met z’n kleine 50 kg extra achter mijn fiets. Maar we komen boven. Nu gaat het richting de Weissensee redelijk omlaag. Wat is het landschap toch mooi en als je zo op de fiets zit zie meer dan in de auto. De laatste afdaling naar de Weissensee gaat steil naar beneden, met beide remmen volledig ingetrokken ga ik nog steeds langzaam naar beneden. Maar we komen veilig onder aan, daar fietsen we rustig verder langs de oevers van het meer. Als we bij de liegeplatz komen zien we vlak bij een diepe kuil een groepje dorps Junkfrauen zitten bij een soort zelf gemaakt monumentje, nieuwsgierig vraag ik aan een oude man wat dat is? Hij vertelde dat er een aantal weken geleden hier een jonge God is verschenen en dat deze maagden bidden voor zijn terugkomst. Pffff wat een onzin denk ik, ze worden met de dag gekker. Hahaha. Terwijl we weer verder fietsen zie aan de rechter kant van me Robin’s vrienden drijven, massaal zelfmoord gepleegd in de Weissensee, konden ze toch de gedachte niet aan dat hij weg was en waarschijnlijk nooit meer terug zou komen. 😉
We fietsen langs de Mc Donalds die nog steeds dicht is Füssen in en zetten onze fiets neer bij de Fontein, ook hier een aantal biddende maagden rond iets wat lijkt op een ijshorentje. We lopen een rondje, ik wil een Simkaartje kopen voor mobiel internet want we hebben geef WiFi in het huisje. Maar bij een telefoon zaak waar ik het vraag komt z’n kamelendrijver, blijkt de eigenaar te zijn, aangelopen en zegt naar wat telwerk op zijn vingers dat ik 60 EUR moet betalen voor 5G data, ik kijk hem aan en zeg hem dat ik ” mich selber auch verarchen kann” , want het is ook nog een kaartje van een discount aanbieder. En aangezien ik mij zelf natuurlijk van te voren wat verdiep heb in de prijzen weet ik dat dit toch bijna 2x zoveel is als wat het zou moeten zijn. Roep nog dat hij beter shoarma kan gaan verkopen en loop de winkel uit. Bianca wil even een winkel in lopen en Fréderique wil mee, ik tracteer mij en Jolie dan op een ijsje, haha, tja had je maar niet de winkel in moeten gaan. Maar als die twee terug komen heb ik het bewijs materiaal al laten verdwijnen maar Jolie was helaas nog niet zo ver……..dus wil Fréderique ook een ijsje. Nou dan maar even op het terras gaan zitten bij de ijssalon. Kopje koffie gedronken en Fréderique haar ijsje. Toen ik wilde afreken vroeg de ober hoe ik wilde betalen, contant of Pin, ik liet hem een foto van mijn zus zien en direct was de rekening vereffend we kregen zelfs nog een ijs op het vuistje mee. Whoeaaa. Thanx zus.
We lopen langzaam terug naar de fietsen en besluiten om via de Alatsee terug te fietsen naar Pfronten. Dit is een prachtige route door een heel smal dal. Het weer is nog steeds mooi dus gaan we halverwege in het dal op een bankje picknicken, het uitzicht is betoverend. 
De kids spelen wat en wij genieten van het uitzicht. Gelukkig had ik de tweede accu bij me want deze is nu echt leeg. Accu gewisseld en hup we kunnen weer verder. Een stuk verderop komt een steile helling naar boven en ondanks het motortje moet ik toch even op de pendalen gaan staan om boven te komen. We fietsen om de Alatsee heen om dan weer een kort steil Bergje op te gaan en de grens over te steken naar Oostenrijk. Hier volgt weer een hele steile afdaling, maar ook deze komen we goed naar beneden. Via het dal fietsen we terug naar het huisje, bij de dames in de fietskar is het stil die liggen te slapen. Thuis aangekomen frissen we ons wat op en gaan we eten bij de Adler. Frans-Jozef bedient ons maar ik houd me anoniem, bang voor de reactie.
Ik eet een Jägerschnitzel en Bianca 7 Nürnberger met zuurkool en de dames frietjes met kipnuggets. Jolie vind de Nürnbergs lekkerder dan de kip.
Als we thuis aankomen lopen we nog even naar het speeltuintje nu zijn de kindjes doodmoe en leggen we ze lekker in bedje.
Morgen zou het gaan regenen dus kijken we morgen wel even wat we gaan doen.
Misschien naar Kempten.
Dag 5
Vandaag is het een regenachtige dag dus besluiten we om naar Kempten te gaan.
We doen lekker rustig aan en willen dan via Sonthofen naar Kempten te rijden.
Natuurlijk wederom in de hoop dat dan de kleinste telg nog even slaapt.
Dus langzaam aan vertrekken we via het Tannheimertall en de Oberjoch naar Kempten.
Jullie snappen natuurlijk dat dat slapen van onze kleinste telg ijdele hoop was.
Aangekomen in Kempten rijden we onze bolide een parkeergarage in. We nemen de kinderwagen niet mee dus dat wordt lopen voor de twee. Het klaart ook al een beetje op en we lopen Kempten in, het blijft een mooie stad. Na een uurtje of twee gaan we een kopje koffie drinken in café SiSi . Alles is rosé en overal foto’s en afbeeldingen van SiSi en Frans-Jozef natuurlijk. 
Bianca neemt een stuk taart en ik een Kaiserschmarn die ik deel met mijn prinsesjes. Als we weer terug lopen naar de auto komen we langs de TK-Max en bijna kopen we twee dirndls voor de koters, maar doen het toch maar niet.
Op de terug weg zijn de beide dames binnen 5 minuten vertrokken.
We stoppen even bij de supermarkt voor ons avond eten. Het wordt pizza.
Thuis begin ik meteen aan de pizza, en Frederique staat al te springen omdat we pizza eten. Pizza klaar en smullen maar, alleen Jolie is er niet zo kapot van. Dus snij ik voor haar een dikke plak zelf gebakken leberkäse af, dat gaat er wel in bij Jolie want dat vind ze heerlijk. Maar je raad het natuurlijk al, nu wil Frederique ook leberkäse. Dus ook voor haar een dikke plak. Tja nu kunnen papa en mama de pizza zelf opeten.
Uiteindelijk lopen we nog even naar het speeltuintje, om de kids uit te laten, andere doen dat met de hond, wij met de kinderen. Hahaha. 
We video bellen nog even met oma Irene via WhatsApp. Dit vinden ze prachtig, maar niet te lang want ze zijn bezig zeg maar. Dus even zwaaien naar de camera en dan weer gauw verder. Doei oma zwaai zwaai. Hahaha.
Terug naar het huisje en het naar bed ritueeltje. Hè hè rust, tijd voor koffie.
Dag 6
De ochtend begint al goed, om 6 uur komt eerst Frederique, 10 minuten later meld ook Jolie zich. Normaal is dat niet z’n probleem, ze gaan naast je liggen en 5 minuten later slapen ze weer verder en kun je zelf ook nog even verder slapen. Maar deze ochtend niet, Frederique is klaar wakker en verveelt me zo lang dat ik recht op in bed ga zitten en een spelletje ga doen op de IPad. Uiteindelijk sta ik op om ons een kop koffie te maken en de kids hun flesje karnemelk. Maar als ik terug kom slaapt iedereen behalve Frederique, die drinkt haar flesje in 1 teug leeg. Gaat liggen en slaapt weer verder.
Nou bedankt, iedereen slaapt behalve ik zelf. Ruim 2 uur later worden de eerst slaapkopjes weer wakker.
Het is prachtig weer, en voor de komende dagen melden ze niet veel soeps. Dus besluiten we om ons te wagen de Breitenberg op te gaan. De rugzak wordt gepakt en gevuld . Het is warm buiten en af en toe steekt er een windje op. We lopen naar de Breitenbergbahn die als het ware om de hoek ligt. En belanden eerst in de speeltuin van de Breitenbergbahn, en hup weg kids. Een aantal oproepen om verder te gaan zijn aan dovemansoren gericht. Lachend zeg ik; ” in de mail van vandaag komt straks te staan dat we niet verder kwamen dan de speeltuin” hahaha.
Langzaam komt er wat bewolking op en ook de wind trekt wat harder aan, maar de weer app gaf aan dat het pas laat in de middag zou gaan regenen. Dus eindelijk de kids zo ver gekregen om mee te gaan. Fréderique vind het allemaal maar heel erg spannend en wil zelfs bijna niet mee. Maar toch lukt het om haar een beetje gerust te stellen en even later vind ze het toch ook wel leuk. Maar als we boven aan komen slaat het weer langzaam om, het is koud en het regent licht en ook de wind waait flink. Maar we zijn vast beraden om naar de Ostlerhute te lopen. En dus beginnen we aan de klim naar boven, maar naar 10 minuten lopen begint het steeds harder te regenen en ook de wind waait steeds harder, je wordt bijna omver geblazen af en toe. Ook Frederique die al wat angstig was wil nu niet meer verder. We besluiten dan ook om te draaien en terug te gaan. En zo staan we nog geen 3 kwartier later weer in de speeltuin aan de voet van de Breitenberg. Dus theoretisch gezien zijn we niet veder dan de speeltuin gekomen. Hahaha. Hier onder is het weer beter dus we blijven dik een uur in het speeltuintje.
Tja zus denk niet dat we de steen nog gaan vinden deze vakantie. Maar ook dan begint het te regenen en lopen we naar huis, Jolie wilt gedragen worden en Fréderique ook. Dus Fréderique in de draag rugzak en Jolie bij mama op de arm, waar ze naar een 5 minuten inslaapt. Bij het huisje aangekomen zetten we beide kids direct in de auto, want we gaan even naar de DM in Reutte en ook direct even tanken. Op de terug weg doen we nog even boodschappen voor het avond eten en op naar huis. Thuis aangekomen ruimen we een beetje op, ik ga koken en Bianca doet even stofzuigen. Mijn god naar het stofzuigen ruikt de hele tempel naar dooie hond, hahaha. Nou gooi die maar door het raam naar buiten, wat een vies ding.
Ik ga verder met koken en de kinderen tekenen en spelen wat. Na het eten spelen we nog een spelletje voor de kids naar bed gaan. En dan is er rust en tijd voor koffie. Morgen kijken we wel weer verder.
Dag 7
We zitten alweer op de helft. Pfff.
Jolie lag alweer eens tussen ons in, en dan slaapt papa toch niet helemaal lekker.
Maar goed, we staan op tijd op want het is prachtig weer in tegen stelling tot wat ze gemeld hadden. Het is een strak blauwe lucht ook de temperatuur is lekker. We besluiten om snel te ontbijten en dan meteen op pad te gaan want vanmiddag zou het weer omslaan. We maken een lunchpakketje klaar en zetten de kids in de auto. We willen naar de Schlösser gaan om dan om de Alpsee te lopen. We rijden naar Füssen en parkeren de auto natuurlijk bij de Schwansee, is tenminste gratis. Zet de fietskar im elkaar en we zijn klaar om te vertrekken. We lopen wel via de weg naar de Schlösser want over de berg zie ik niet zo zitten met de kinderwagen. Het is kwart voor 10 als we er naar toe lopen en iedere 2 min komt er wel een touringcar langs. Tja de toeristen stroom komt weer opgang. Als we bij de bushalte aan komen waan je je in Japan. Spleetogen en nog eens spleetogen, hahaha. We lopen rustig door bij de kassa staan nog een niet veel mensen. Dus als je de kastelen wilt bezichtigen dan moet je gewoon vroeg gaan, maar dat wisten we al. Voor de rest wordt er een groot nieuw hotel gebouwd op de plek waar voorheen de weg naar boven liep, nu hebben ze de weg naar boven tegenover het hotel waar de paardenkoetsen altijd staan opgesteld. We overleggen even wat we gaan doen want langzaam komen er wat donkere wolken aanzetten. Fréderique wil naar de prinsessen kastelen, dus besluiten we om niet om de Alpsee te lopen maar naar Neuschwanstein te lopen. Dus beginnen we aan de klim naar boven. Ik moet bekennen dat ik het een bijzonder en ook wel een emotioneel moment vind als ik over het door hoefijzers bewerkte asfalt naar boven loop met mijn twee meisjes, want 39 jaar geleden liep ik hier als klein mannetje voor het eerst met mijn papa en mama naar boven en nu loop ik er met mijn eigen kids. Maar veel tijd om er bij stil te staan krijg ik niet, want het naar boven duwen van de twee koters in de fietskar is een hele inspanning. Pffffffff. Als we bij het keerpunt van de koetsen aankomen gaan we even op een bankje zitten en eten een appel. De meisjes vinden het geweldig met die paardjes voor hun neus, en helemaal als ze ook nog het klokhuis aan de paardjes mogen voeren. Na een poosje gaan we verder de laatste bocht naar boven. Zo als gewoonlijk stikt het er van Jappen, vroeger liepen ze met 6 camera’s om hun nek nu lopen ze met twee selfie-stick rond en eventueel nog een telefoon aan de broekriem. Wat een volk. We lopen langs het kasteel richting de Marienbrucke, maar we gaan er niet naar toe, veel te druk. Maar we lopen vandaar terug naar beneden. Ook het weer begint nu langzaam om te slaan. En als we onder aankomen regent het ook al. We lopen snel terug naar de auto, maar helemaal droog komen we er niet meer aan. Snel alles in de auto en dan houden we onze picknick lunch gewoon in de auto, ook gezellig hoor.
We rijden naar huis waar we onze natte kleren ophangen om te drogen. Jolie leg ik in bed want die is moe. Het weer is echt 360 graden om geslagen. Dus blijven we lekker thuis en speel ik een spelletje met Frederique . Als Jolie wakker is maken we ons langzaam klaar om te gaan eten bij de Adler. Halen eerst nog even melk en kaas bij de Käselade om dan lekker te bunkeren bij de Adler. Daarna gaan we nog even een ijsje eten bij de ijssalon, heerlijk. Thuis de kids de pyjama aan doen en hup het bed in. Het is wel lachen de twee liggen zeg maar zo goed als naast elkaar en als wij de slaapkamer uit zijn dan kletsen die twee nog wat met elkaar. Maar naar een kwartiertje is het stil.
Dag 8
Vandaag zou het mooi weer worden. En als we wakker worden is het dat ook. Wederom blauwe luchten en volop zonneschijn. Op de Breitenberg zijn ze met een helikopter bezig met de aanleg van een nieuwe skilift naar de Tirolerhütte met een waterleiding om de sneeuwmakers straks te voeden. Altijd indrukwekkend om te zien hoe dit allemaal in zijn werk gaat. We twijfelen nog even wat we gaan doen, of een fiets tocht maken of de Zügspitze naar boven. Maar uiteindelijk besluit ik om te gaan fietsen, want gezien de voorspellingen is dit misschien de laatste dag dat we echt kunnen fietsen, en naar de Zügspitze kunnen we ook als het regent. Dus tas inpakken en fietsen klaar maken, we gaan een rondje door Pfronten dal maken een mooie tocht met een paar pittige hellingen. En hup we zijn vertrokken richten Pfronten-Halden en dan door naar Pfronten-Kappel, van Halden naar Kappel heeft al een flinke klim en ik voel toch wel de tocht van gisteren bij Neuschwanstein in de benen. We fietsen rustig verder en genieten van de prachtig omgeving. Jolie valt al snel in slaap en Frederique moet natuurlijk weer plassen, de lassen we een sanitaire stop in. Jolie wordt dan natuurlijk weer wakker en we fietsen snel weer verder. Even later komen we aan een prachtig klein meertje waar we op een bankje picknicken. 
De dames vinden dit geweldig. Daarna gaan we verder en krijgen meteen een flinke helling en het laatste stuk moet ik echt afstappen, het is te zwaar met de twee dames erachter. Maar goed we vervolgen onze tocht en als we terug zijn in Pfronten stoppen we bij een speeltuintje. Ritterplatz. Dit is echt een leuke speeltuin met een ridderburcht met glijbaan en uitkijktoren, schommel, wip en houten paard op een rail met lans en trappers. Als je er op zit kun je met de trappers je over de rail voortbewegen en met de lans kun je dan schilden steken die boven de rail hangen. Je moet het zien echt leuk gemaakt. En de dames vinden het geweldig, en rennen dan ook Kris kras door de hele speeltuin. 
Na een klein uurtje houden we het voor gezien en fietsen we terug naar huis. We drinken even een kop koffie en daarna ga ik even naar de supermarkt boodschappen doen, Bianca gaat nog even met de meiden naar de speeltuin bij ons om de hoek. Na het eten zijnde dames pan klaar, nog even snel in badje en dan hup het bed in. Binnen 5 minuten slapen de twee prinsesjes dan ook. Tijd voor onze verdiende kop koffie.
Dag 9
Als we wakker worden regent het pijpenstelen, en dat hadden ze ook gemeld.
We besluiten om vandaag naar Garmisch-Partenkirchen te gaan want het is zaterdag en morgen is alles dicht. En met regen kun je natuurlijk het beste wat door een stad slenteren. Fréderique ligt al naast ons in bed en ook Jolie begint zich te melden. Dus even later ligt die ook naast ons. Bianca gaat een kopje koffie maken en wat karnemelk voor de kids, die we lekker in bed opdrinken. Als ik even later opsta en de gordijnen open doe zie ik dat de bergtoppen wit zijn, het sneeuwt in de bergen. Wat een prachtig gezicht is dat. We maken ons rustig klaar en vertrekken naar Garmisch, ik had even het plan om via Lermoos naar Garmisch te rijden maar er staat weer eens file, ik heb het nog niet anders gezien steeds als we langs de snelweg komen staat er file richting de Fernpass. Dat was vroeger ook wel maar toch niet zo erg als nu, volgens mij. Maar goed we rijden dus binnen door via de Plansee naar Garmisch. De hele weg regent het maar het is een mooi gezicht om de besneeuwde bergtoppen te zien.
Als we even later aankomen in Garmisch is het droog, en parkeren we de auto in de parkeergarage. Bianca ziet wat voor opa Miel en oma Irene. En even later slenteren lekker wat door het centrum. Fréderique heeft een cadeautje voor tante Nic uitgezocht. Omdat het al rond 12 uur is gaan we bij het casino restaurant wat eten, Bianca neemt met de kinderen een tomaten soep en een runderbouillon en ik neem me een Kaiserschmarn. Fréderique speelt het klaar om een heel glas appelsap om te gooien. En toen was het huilen natuurlijk, het hele restaurant weet nu dat we er zijn, hahaha. De serveerster is heel aardig en ruimt meteen alles op en haalt een nieuw glas appelsap. Daarna gaat ze naar Fréderique toe om haar te troosten. Als de rust weer terug keert kunnen eten, het smaakt heerlijk. Daarna lopen we weer verder, alles staat in het teken van het Oktoberfest wat vandaag begint. De dames zijn stapel gek op fontijnen, en daar zijn er veel van hier in Beieren. Dus ook nu staan ze weer te spelen met het water van een holzbrunnen. Het regent nog steeds niet en het klaart zelfs op en de zon komt door. Tja van de weerberichten kun je hier echt niet op aan. Bianca koopt nog een paar schoenen. Maar Jolie heeft nog geen slaapje gedaan van middag en begint nu dus ook echt moe te worden. Dus we lopen langzaam terug naar de auto. We zetten de stoel van Jolie in de lig stand en rijden via Lermoos weer terug naar Pfronten. Onderweg staat er weer een flinke file richting de Fernpass, snap niet dat ze in al die jaren nog niks aan deze weg gedaan hebben. In Vils gaan we nog even gauw naar de supermarkt, en als je dacht dat Jolie wel al de hele weg aan het slapen was dan heb je het mis, hoe moe ze ook in Garmisch was zo fit is ze nu, nou ja fit……..! En na de boodschappen rijden we naar huis, dikke 5 minuten rijden, en ja je raad het al bij aankomst slaapt Jolie. Hahaha.
We leggen Jolie in bedje en ruimen de boodschappen op, Bianca gaat met Fréderique nog even naar de speeltuin, want het is nog steeds stralend weer en in de zon is het zelfs warm, en ik bereid al het eten voor, groentesoep en goulashsoep. Na het eten kijken we nog even tv en dan gaan de koters naar bed, ze zijn ook bek af. En zijn dus ook snel vertrokken. Pfff nu kunnen papa en mama even genieten van de rust.
Dag 10
Alweer dag 10 pfff wat gaat het toch snel allemaal. Vannacht niet echt goed geslapen want wat last gehad van mijn maag, de goulashsoep was de boosdoener.
En als je dan net een beetje je slaap te pakken heb dan bied zich al de eerste koter aan. Maar goed dan maar langzaam op staan. Het weer is ook goed dus eens kijken wat we vandaag gaan doen. Voor in de middag hebben ze wat regen gemeld. Dus fietsen is niet echt een optie, dan maar een rondje wandelen. Alleen nog bepalen waar we gaan wandelen. Al gauw hebben we twee opties, rondje Alpsee of Vilsalpsee. Het wordt Alpsee omdat als het zou gaan regenen we dan het meest beschut lopen.
Dus lunchpakket klaar maken en hup kids in de auto en op naar de Schlösser. We doen eens luxe en parkeren de auto op de parkeerplaats bij de Alpsee. De fietskar klaar maken en we kunnen gaan. Eerste stop is direct bij de Alpsee om de eendjes wat oud brood te voeren. Nou het kan voor de dames niet beter beginnen, ze vinden het geweldig vooral Jolie staat te trappelen van plezier. Daarna lopen we verder en dan is het steentjes gooien in het water een constante bezigheid. Maar de dames huppelen vrolijk verder. Vooral Fréderique loopt huppelend voor ons uit, waar vooral mama het af en toe erg benauwd krijg als zo dicht langs de rand van het pad loopt waar het zo het water in gaat. Maar ja zeg ik tegen Bianca als ze de genen heeft van tante Nic dan ligt ze zo in het water daar kan ze echt niks aan doen dat is genetisch bepaald, whoeaaaa.
Maar gelukkig heeft ze toch meer mijn genen en loopt ze voor uit en klimt over op. Terwijl ze af en toe een steentje in het water gooit. Het nog best een hele toer met de fietskar maar gelukkig laat deze zich heel goed sturen over het rotspad. Bij het monument voor Maria von Bayern eten we onze lunch pakket op. 
Het begint iets te betrekken en er waait een koude wind over de het meer. Dus we gaan weer verder, het volgende stuk is toch wel zwaar met de fietskar en dus nemen we zodra we kunnen de grote weg. Als we bij de kruising komen besluiten we nog even naar Hohenschwangau te lopen, want Fréderique wil graag even naar het prinsessen kasteel. Ze vind het geweldig, we lopen even door de tuin heen en gaan nog even op een bankje zitten om te genieten van de omgeving. Als we terug lopen staat net buiten de poort een paardenkoets te wachten. En ja Bianca gaat met de meiden met de koets naar beneden. Ze mogen voor op de bok zitten naast de koetsier. En ja natuurlijk vinden de dames dit geweldig. 
Ik loop al met de fietskar vooruit naar de auto. Net voor ik bij de auto ben komt er een flinke bui over. Redelijk nat geworden leg ik snel alles in de auto en ga Bianca en de kids ophalen bij de stopplaats van de koetsen. Even later is het ook al weer droog en rijden we terug naar Pfronten. Daar gaan we nog even naar de ijssalon om een ijsje te eten ( sorry zus ). En dan naar huis waar we ons omkleden om te gaan uiteten. Ja en dit keer niet bij de Adler maar bij de Burgschenke. Stukje nostalgie voor mij. De meisjes zijn echt lief vandaag en gedragen zich dan ook voortreffelijk, we eten er heerlijk en genieten dan ook volop. Vooral Bianca ziet er fantastisch uit, wat heb ik toch een mooie en elegante vrouw. Als we baar huis rijden zijn de koters echt moe en doen ze dan ook meteen de pyjama aan en hup naar bed. Nou ze hebben het kussen nog niet geraakt of ze zijn vertrokken. Tijd voor onze kop koffie.
Dag 11
Vandaag is het alweer vroeg wakker worden, de dames melden zich weer op tijd, rond 6 uur. Als eerste maak Bianca eerst eens een lekker kopje koffie en de dames krijgen hun karnemelk met een plakje peperkoek. Daarna staan we eens langzaam op en ga ik eerst even brood halen bij de käselade maar voor dat ik de deur uit loop kom ik onze huis bazin tegen, en vraag haar meteen naar de WiFi code want eind vorige week heeft ze internet gekregen maar omdat ze er zelf geen verstand van had moest ze aan haar zoon vragen hoe en wat haar WiFi code was. En hoera haar zoon heeft een mooi blaadje gemaakt waar alles op staat. Eindelijk internet want internet via de telefoon is hier ook armzalig. Maar goed naar een wis-was gesprekje vervolg ik mijn reis naar de käselade.
Bij terug komst doen we lekker ontbijten en bekijken we de weersverwachting. Het zou redelijk droog moeten blijven vandaag. Dus gaan we Vandaag eens kijk naar iets waar we al vaak langs gekomen zijn en waar een folder in ons appartement lag; het Walderlebniszentrum bij Füssen. Het ligt net voor de Lechfalle. En het redelijk nieuw want ik had het nog niet eerder gezien. Het bestaat uit 3 delen: 1) de Baumkronenweg, een 480 mtr lange loopbrug op 21 meter hoogte boven de boomtoppen loopt met een prachtig uitzicht 2) de Auwaldpfad, een 1,5 km pad met op speelse wijze verschillende manieren hoe je en beek kunt over gaan enz. Deze loopt onder langs de Lech. 3) de Bergwaldpfad, een 1,7 km met leuke en speelse speeltuigen die alles uitleggen over het bos en de bergen.
Naast dat het gewoon heel leuk is, is het ook nog leerzaam. We beginnen bij de brug, Fréderique rent voorop en vind het al geweldig. Plotseling komt ze terug gerent naar ons al roepend: Papa, papa …….en hele grote glijbaan……….. Ik dacht bij me zelf het zal toch geen glijbaan zijn van 21 hoog naar beneden. Pffffff. Nee hoor onze dochter had van hier boven door de bomen heen een glijbaan gezien onder in het bos.
Tja daar wilde ze dus heen. Aan het einde van de brug lopen we terug richting de auto, om de fietskar te halen, daar is ook de glijbaan die Fréderique gezien heeft. Bij de glijbaan aangekomen blijkt het best een lange glijbaan ( 20 mtr ) te zijn die van de straatkant naar beneden gaat ( +/- 10 mtr). Dus als we bij de glijbaan staan trekt Fréderique de keutel in. Maar als ik voorstel dat ze samen met mij naar onder gaat wil ze toch wel. Dus ik ga boven op de glijbaan zitten en Fréderique bij mij op schoot. En daar gaan we met een rotvaart naar beneden alleen heeft de regen wat sporen na gelaten en als we onder aankomen is het net als of ik in een wildwaterbaan zit, het water spuit alle kanten op. Resultaat is dus dat ik een zeik natte broek heb tot in mijn bilspleet. Bianca staat boven met Jolie die ook naar onder wil. Maar als ook Bianca zit trekt Jolie zich terug, is toch wel hoog. Hahaha.
Maar uiteindelijk gaat ook zei met Bianca naar beneden. Die natuurlijk met een nauwelijks natte broek van de glijbaan komt, want ja die had ik al droog getrokken, ha ha. Ik ga vlug weer naar boven om de fietskar te halen en als ik terug kom heb ik ook de laarzen van de dames meegenomen. Deze doen we ze direct aan waarna de twee meteen de kans schoon zien om er mee door een klein beekje te lopen. En wat denk je………………………
Al deze dingen zonder verdere kleerscheuren overleeft, door ze afwisselend te nemen met mijn beide dochters. Dan lopen we onder de weg door via een spannende tunnel. Jolie is moe dus die zetten we samen met Fréderique in de fietskar, en binnen 5 minuten slaapt ze. Ook dit pad is heel leuk om te lopen met leerzame en leuke speeltoestellen. Af en toe valt er een klein buitje maar we hebben er nauwelijks last van onder het bladerdek van het bos. Als we terug komen bij de auto zijn we bek af en gaan we terug naar Pfronten, we moeten nog wat boodschappen doen bij de Kässelade en de supermarkt. Ik besluit om via de Kienbergstrasse naar de Kässelade te rijden. En jaaaaaaaaaa zus als we langs Zeppel komen staat hij buiten op de parkeerplaats wat op te ruimen. Ik wilde nog een foto maken voor maar ja kon slechts ongemerkt een noodstop maken. Maar de volgende keer rij ik langs met de camera in de aanslag…….hahaha. Stuk verder op zie ook nog de laatst overgebleven Lotter naar binnen lopen. Na onze boodschappen gaan we lekker etenbij de Adler, hebben we wel verdient. De kids zijn dood op, dus thuis nog gauw even badje in en dan naar bed. Als hoogte punt video app-en ze nog even met opa en oma.
Nu zitten papa en mama kaput op de bank.
Dag 12
Vandaag is het weer niet veel volgens de voorspelling, en inderdaad het regent. Dus we gaan zwemmen in het Alpenbad. Kinderen klaar maken tas pakken en hup. De auto in om naar het zwembad te gaan. Binnen 5 minuten zijn we er en gaan naar binnen. Kaartje kopen voor 3 uur zwemplezier. We kleden ons om en lopen naar het bad toe, ze hebben een leuk peuterbadje met een glijbaantje en een paddestoel waterval. We gaan hier direct naar toe en de kids duiken al meteen het water in. En Fréderique wil meteen de glijbaan op maar als ze de 3 treden van de glijbaan op loopt dan vind ze het toch eng……..pffffff. Dus moet haar hand vast houden. Uiteraard wil ook Jolie op de glijbaan , die is wat minder fiemelig. En hup die is zo onder. De dames amuseren zich geweldig en wij genieten ook nog van het prachtige uitzicht. Het Panorama van de Alpen op de achtergrond is geweldig. Het peuterbadje wordt redelijk druk bezocht en als het te druk is bij de glijbaan dan wil Jolie niet meer naar onder. Naast een groot binnen bad hebben ze ook nog een buitenbad en een waterglijbanen. Bianca gaat even met Fréderique naar het buitenbad en ik blijf met Jolie in het peuterbadje. Als Bianca terug komt gaan we even later samen naar de waterglijbaan want in eerste instantie wilde Fréderique hier vanaf maar bij nader inzien trekt Fréderique de keutel in en wil ze niet meer. Dus ga ik maar met Jolie naar beneden. Maar dat gaat niet er lekker omdat ik Jolie goed vast moet houden en ik hierdoor niet genoeg vaart maak, en dus niet lekker naar beneden glij.
Dan maar met zijn alle naar buiten. Het buiten bad is heerlijk en dat lig niet alleen aan het uitzicht. Daarna gaan we nog even het grote bad in waar Fréderique op mijn rug zitten terwijl ik moet zwemmen. Maar de kindjes worden langzaam moe en we zijndan ook al dik 2 uur aan het zwemmen. Dus hup omkleden en terug naar huis. Als we thuis aankomen slaapt Jolie al. Dus leggen we haar meteen in bed en gaan wij lunchen. Terwijl we zitten te eten begint het hard te regenen met af en toe hagel, in de bergen is het aan het sneeuwen. Na de lunch gaan we ons douchen en als Jolie wakker wordt zetten we beide dames even in bad. Daarna gaan we nog even naar Füssen, het is droog nu dus dat scheelt maar wel koud. Bianca koopt nog een nieuwe jas. En we eten meteen nog een ijsje bij de ijssalon. Als we terug rijden hallen we direct pizza’s bij de pizzeria tegen over ons huisje. Deze smaken goed, al moesten we wel een uur wachten. De dames zijn dood moe na het eten, we video app-en nog even met oma Irene, en natuurlijk niet vergeten wito. Maar dan is het bedtijd en binnen twee minuten slapen ze. Nog even opruimen en verslagje schrijven en dan gaan we zelf ook naar bed, want ook wij zijn bek af.
Dag 13
Vandaag is het bar en boos, het regent pijpenstelen. Bergen zijn ingepakt in laag hangende wolken. Dus rest de vraag wat te doen vandaag. Ik ga eerst maar eens brood halen, als ik terug kom staat mevrouw Staiger al op mij te wachten, niet omdat ze wil afrekenen maar omdat ze gisteren de kliko niet leeg hebben gemaakt, en nu is die natuurlijk vol en wil ze even zeggen dat ik het maar gewoon ergens moet duwen. Zij regelt het volgende week dan wel. Ik maak direct van de gelegenheid gebruik om met haar af te rekenen. Ze had de rekening al klaar gemaakt, en moet natuurlijk even bij haar binnen komen. Daar verteld ze over haar leven en haar leed. Zo heeft ze 9 jaar geleden haar man verloren en ook en zoon van haar. Ze heeft wel een vriend nu en nog een zoon,maar ik heb het idee dat ze toch wel wat eenzaam is. Maar ze is heel aardig, en wil nog weten wanneer we vertrekken morgen. Ik zeg haar dat als het weer goed is morgen we pas tegen de avond vertrekken uit Pfronten. Ohh dat is geen probleem zeg ze meteen want ze heeft vanaf nu gasten meer tot de kerst, dus kunnen we als we willen de spullen laten staan tot we vertrekken. Dat is natuurlijk wel fijn, en ook hoeven we niks te poetsen of het linnen aftrekken want daar heeft ze volgende week tijd genoeg voor.
Dat is heel vriendelijk van haar en ik bedank haar voor alles.
Na het ontbijt besluiten we naar Wertach te rijden want daar zou een overdekte speeltuin zijn. Als we in Wertach aankomen wijst Bianca de weg, ik kom te recht op een manege, en dat kan het toch niet zijn, tenzij er natuurlijk in de paardenstallen alleen maar hobbelpaarden staan. Hahaha. Dus rij ik maar een rondje door het dorp en zie wel 1 bordje wat wijst naar de speelhal maar daar blijft het bij. Het internet op de telefoon is zo snel dat als je een folder nu per post zou aanvragen die er nog sneller is dan de webpagina die zich nu aan het laden is op de telefoon. Ik geef het op en zie de plaatselijke VVV, Bianca stap daar even binnen om te vragen waar het is, ze krijgt een folder mee, ik zei toch dat de folder er sneller zou zijn, en uitleg hoe we moeten rijden. Het blijkt 2 straten verder te liggen. Maar het gaat wel pas om 14u open. Pffff daar hebben we nu niks aan. Ik stel voor om naar Immenstadt te rijden, daar is een outlet center waar we even kunnen kijken. Dus rijden we naar het outlet center. Daar kopen we een paar leuke kleren voor Fréderique en Jolie. Het is bijna 14u dus rijdende terug naar Wertach en nu vind ik het complex zonder problemen direct, tja ik kan nu natuurlijk wat zeggen maar ik doe het niet.
We gaan er na binnen, ik betaal entree en als we verder lopen de gigantische hal in gaat Fréderique er als een speer vandoor bij de aanblik van de speeltoestellen, ik moeten sprietje trekken om haar nog net terug te trekken om eerst haar jas en schoenen uit te doen. En dit geldt inmiddels ook al voor Jolie. Maar het is niet vreemd hoor, want als god een hemel op aarde gemaakt heeft voor kinderen dan is het dit. Een hal van 3000 m2 vol met speelgoed- auto’s, -fietsen en -steps enz, giga groot klimtoestel met diverse glijbanen, diverse trampoline’s, een draaicarrousel, 2 grote springkussens, een elektrische autootjes baan en nog veel meer.
Ik ga aan een tafel voor aan zitten en mama haast zich om ook haar jas en schoenen uit te doen en haar kinderen nog in te halen. Jolie zit al op een loop auto en rijdt wat rond, maar Fréderique is al over al bergen, of beter gezegd over alle klimtoestellen heen.
Hahaha. Jullie snappen natuurlijk wel dat we geen kind meer aan ze hadden. Ik ga me zelf een kop koffie halen en even later bestel ik worstjes en kipnuggets met frietjes voor ons, normaal is het geen enkel probleem om met frietjes de aandacht te trekken van onze twee dames, maar nu moet ik ze bij de lurven pakken en op de stoel aan tafel neer zetten. Moet zeggen alles is hier prima verzorgd. En ik kan nog wel 3 pagina’s vol schrijven over deze middag, maar ik denk dat jullie ook wel begrijpen dat de dames de tijd van hun leven hadden. 
Maar het loopt inmiddels al tegen vijven dus tijd om naar huis te gaan. Na enig aandringen lukt het om de dames mee te krijgen. We rijden direct naar de Adler om hier te eten. En ja we hebben ook een clown in de familie, want als we naar buiten lopen loopt Jolie vrolijk aan mij hand naar iedereen te zwaaien waar we langs komen en zegt dan afwisselend, en geloof het of niet, Tjusssss en Servus tegen de mensen aan tafel. Iedereen lacht zich kapot en zwaait vrolijk terug zelfs Frans-Jozef of eigenlijk “Remus” zo als hij echt heet. Ja ons clowntje steelt de show.
Als we terug komen in het huisje komt mevrouw Staiger direct aangelopen en bied ons nog een nacht extra aan kosteloos. Dat is echt heel lief maar, hoewel we twijfelen gaat het gewoon niet omdat we vrijdag naar de basisschool van Fréderique moeten.
Dus genieten we nog maar even van onze laatste avond.
Dag 14
Als we wakker worden is het al prachtig weer, en het aanbod van vrouw Staiger om nog een dag langer te blijven (gratis) is nu wel heel verlokkend. Maar helaas gaat dit niet omdat we vrijdag naar de School van Fréderique moeten. Dus pakken we alles verder in en begin ik de auto vol te laden. Voordeel is wel dat we vandaag dus niet voor 10 uur ons huisje uit moeten. We besluiten om vandaag met dit mooie weer een nieuw poging te wagen om naar de Ostlerhütte te lopen. Dus onze draagrugzak wordt ingepakt en we lopen naar de kabelbaan. De laaste keer had ik gezien dat er van die draagrugzakken boven bij de bergbaan ophingen. Dus ik vraag onder aan de kassa of we die kunnen lenen of huren. En ja we kunnen ze huren boven bij de kabelbaan. Dat is geweldig want nu kunnen we dan Fréderique en Jolie naar boven dragen als die niet meer kunnen lopen. Als we met de gondel boven aankomen regel ik meteen een rugzak en beginnen we aan onze klim naar de Ostlerhütte. Het uitzicht is betoverend, want het is heel helder dus kun je ver kijken en alle bergtoppen zijn besneeuwd. Prachtig. Maar de dames willen al direct in de rugzak, dus rugzak af en de dames er in, Bianca neemt Jolie en ik Fréderique. Het is behoorlijk pittig om met de koters op je rug naar boven te lopen. Jolie slaapt al snel maar Fréderique niet.
Als we bijna bij de Alpbaan zijn wordt het mij toch te zwaar en zeg ik tegen Fréderique dat ze even een stukje moet lopen. Boven bij de Alpbaan gaan we zitten op een bankje en eten onze boterhammen op. Het is een prachtig uitzicht. Jolie slaapt rustig door. Als weer verder gaan wil Fréderique lopen dus beginnen we aan het laatste stukje naar boven. Deze is ook wel steil maar niet meer zo lastig als vroeger omdat ze nu een nieuwe slingerweg gemaakt hebben, natuurlijk om er met een auto na toe te kunnen rijden ivm de verbouwing. Het eerste stuk gaat goed en Fréderique strampeld mooi naar boven. Maar dan wil ze toch weer in de rugzak. Bianca loopt nog steeds met Jolie op de rug. Het gaat weer verder, pffff, wat je niet allemaal over heb voor je kinderen. En dan is het zover we komen aan bij de “schat” van tante Nic. Ik loop van het pad af om met Fréderique op mijn rug naar de schat te gaan. En daar ligt hij onder een klein denneboompje, met de namen van Jolie en Fréderique er op geschreven.
Hoe leuk is dat. We vervolgen onze klim en komen bij nog wat rest sneeuw van de laatste dag. Fréderique moet plassen dus rugzak af en Fréderique er uit. Maar het plasje komt niet. Dan maar weer verder, Fréderique vind de sneeuw natuurlijk interessant en gaat er natuurlijk op af maar het beetje wat er nog ligt, ligt op schaduw rijke plekken aan de rand van het pad. En dat vind mama angst aanjagend. Jolie is inmiddels ook al weer wakker. En dan eindelijk we zijn er, op de top van de Breitenberg. Jolie en Fréderique zien wat sneeuw liggen en gaan sneeuw ballen naar papa gooien, wat een lol dat ze hebben. We gaan lekker op het terras zitten en bestellen ons een Radler, hebben we wel verdiend, en twee apfelstudel met vanillesaus. Dat gaat er wel in maar die van Bianca wordt bijna helemaal opgegeten door Jolie, die heeft honger en dit lust ze wel. Dan nog maar een soepje bestellen voor de dames. Maar de bediening is niet de snelste hier, poppie joppie is hij wel maar terras lopen kan hij niet. Dan gaan we terug naar onder Fréderique wil lopen. De afdaling gaat natuurlijk een stuk makkelijker, Jolie heeft ook een stukje gelopen maar wil dan toch weer in de rugzak. Als we bijna bij de kabelbaan zijn begint Fréderique te zeuren dat ze een steentje in de schoen heeft, dus schoen uit en kijken. Maar geen steentje te zien. Als we weer terug in het dal zijn moeten we een beetje opschieten want het is al 4 uur, en we moeten de laatste dingen nog inladen tanken in Oostenrijk naar de Kässelade eten bij de Adler. Dus door lopen. Fréderique heeft weer eens steentje zeg ze, maar bij controle van haar beide schoenen geen steentje te vinden. Nu begint ze te zeuren dat het steentje pij doet en zo. Dus hup in de rugzag en je. Aangekomen pak ik de laatste spullen in en Bianca doet de kinderen nog even verzorgen. En wat blijkt Fréderique heeft een dikke blaar op haar teen. Zielig en waren wij ook nog boos op haar omdat aan het zuren was over een steentje die we niet vonden, het steentje was dus de blaar. Maar we zijn wel super trots op haar omdat ze bijna de hele weg gelopen heeft.
We nemen uitgebreid afscheid van mevrouw Staiger en vertrekken, tanken, Kässelade, Adler. Bij de Adler doen we de kids nog de pyjama aan. Tegen 7 uur vertrekken we uit Pfronten en laten we een heerlijke vakantie achter ons. De kids zitten achter in de auto onder het dekentje film te kijken. Jolie slaapt als eerste en een uurtje later ook Fréderique. Tegen 22 uur wordt Jolie wakker, we zijn net voor Speyer dus halverwege. We stoppen even om te tanken en een kop koffie te pakken. Jolie gaat even bij Bianca op schoot. En naar een 20 minuten rijden we weer verder, voor Jolie weer even Bumba op gezet. En na een dik half uur valt ze weer in slaap. Als we voor Köln zijn begint bij mij de vermoeidheid toe te slaan dus stoppen we even zodat Bianca het laatste stukje veder rijdt. Jolie is dit laatste stuk wakker en zit rustig wat rond te kijken. Thuis aangekomen is het bijna 2 uur. Bianca legt de kids in bed, Fréderique wordt even wakker maar slaapt al snel weer in, maar Jolie zit vrolijk in ons bed te wachten met Bianca op papa. Ik laadt eerst nog even de auto uit en ga dan ook naar bed.
Geef een reactie